– Arda ve Bora’nın annesinden –
Yol Arkadaşım
Biricigimiz Songül’ümüz…
Arda Ardaydı Bora da Bora ve biz sorunu bulmuştuk ama bundan başka herşey bilinmezlikten öte değildi…Böyle girdik o kapıdan içeri 13 mart 2009 da. Biraz benim gibiydi konustuğum kisi aslında yalın, konuyu saptırmayan ve benim kadar olmasa da hızlı konuşuyodu… Ve orda olmaktan mutlu olduğunu düşündürmüştü bana…
O gün başka biri olsaydı orda biz çok farklı bi aile olacaktık buna adım gibi eminim…bircok kayıp aileden biri olacaktık…otizmin bir dili var dedin ve o dili öğrettin bana…Bununla kalmadın dostum oldun…Arda’nın parka tek başına ilk gelişini, Bora nın “sevorum” deyip beni opüşünü, polisin çocuk kaçırıyorum diye borayla beni durdurduğunu ilk sana anlattım…
Songül deyince yüreğim kalkar benim …Otizmi seviyorum diyince ben de diyebilen tek kişisin…
Bu “sen” nasıl çıktı işte onu bilmiyorum…
